Μαραγκός, Νίκος

(Φιλιατρά Μεσσηνίας 1917 –). Δημοσιογράφος και λογοτέχνης. Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για δύο χρόνια, αλλά διέκοψε τις σπουδές του εξαιτίας του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Σταδιοδρόμησε ως δημοσιογράφος, συνεργαζόμενος με τις εφημερίδες Ναυτεμπορική, Ανένδοτος, Έθνος, Αυριανή, Νίκη, ενώ διετέλεσε διευθυντής της εβδομαδιαίας εφημερίδας Μεσσηνιακός Λόγος. Στα ελληνικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1957 με το βιβλίο Στέφαν Τσβάιχ, ο θρύλος ενός ανθρώπου και η αγωνία μιας εποχής. Ακολούθησαν τα έργα Ριζωμένη στο βράχο (1958), Έφοδος των Κενταύρων (1963), Χαρούμενο καλοκαίρι (1968), Στου κάβου την απανεμιά (1971), Αρχαίοι ελληνικοί μύθοι και Αίσωπος (1977), Ομήρου Οδύσσεια (1977), Ομήρου Ιλιάδα (1977), Η ανατομία της δεξιάς (1977), Η αλήθεια για την ΕΔΗΚ (1977), Φτερά σε ξόβεργες (1981), Ο επίδοξος δολοφόνος της γης (1982), Συρία (1982), Μαύρο στον τουρκόφιλο Ρήγκαν (1984), Τουρκία, ο αδίστακτος προβοκάτορας των Βαλκανίων (1986), Καραμανλής-Ετσεβίτ (1987), Το χάσμα π’ ανοιξ’ ο σεισμός (1988), Ανισόρροποι δυναμιτίζουν την ειρήνη στον κόσμο (1988), Αφγανιστάν (1989), Οδυσσέας, γιος του Λαέρτη, Ο αετός της Πάρνηθας κ.ά. Έχει λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις, όπως το Χρυσό μετάλλιο χιλιετηρίδας Αγίου Όρους (1969), το Α’ βραβείο Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών κ.ά.